دخترونه‌های از مد افتاده

موقع دیدن عکس‌های مراسم فینال جام جهانی به موضوع جالبی برخوردم. گریزمن بازیکن فرانسه عکسای قشنگی با دختر کوچولوش انداخته بود ولی خیلی از کسایی که این عکسا رو تو صفحه‌اشون منتشر کرده‌ بودند، چهره‌ی دخترک رو پوشونده بودند.

ادمین یکی از صفحه‌ها در جواب کسی که علت این کار رو پرسیده بود گفته بود که خود گریزمن این‌جوری ترجیح می‌ده و ما هم به تصمیمش احترام می‌گذاریم.

پیج خود گریزمن رو پیدا کردم. حداکثر سه یا چهارتا عکس و فیلم از دخترش توی پیجش بود که تو هیچ‌کدوم هم چهره‌اش مشخص نبود.

نکنه‌ی جالب اینه که عکس رو پیج فیفا بدون سانسور منتشر کرده بود؛ با این حال خیلی از کاربرا موقع بازنشر، با شکلک‌هایی مخدوشش کرده بودند.

من و شما هیچ‌وقت عکسی از اطرافیانمون چایی نمی‌ذاریم اگر بدونیم ممکنه راضی نباشه ولی درمورد بچه‌ها هرگز چنین حساسیتی نداریم.

برای ما دیدن عکسایی که پدر و مادرا چپ و راست از بچه هاشون منتشر می‌کنن عادیه. ما بچه‌ها رو به راحتی جلوی دوربین تلویزیون میاریم در حالی که داریم از اتفاقات تراژیک زندگیشون مثل طلاق والدین یا اعتیاد صحبت می‌کنیم.

ما اجازه نداریم برای بجه‌ها هویتی بسازیم و به جامعه نشون بدیم، قبل از این‌که خودشون فرصت کنن شخصیت و دنیای خودشون رو بشناسن. این بچه می‌‌‌خواد آرمیتا باشه با چادر یا بارانا با لباسای رنگ و وارنگ

تامیلا پاشایی یکی از جالب‌ترین آدماییه که فالو می‌کنم. خانمی که در سی و چند سالگی رفت آمریکا و شروع به درس خوندن کرد و انفدر درخشید که به زودی دکتراشو در استنفورد شروع می کنه.

تامیلا بعد از جداییش علی‌رغم میل باطنیش و به خاطر مشکلاتی که داشت بدون پسر دوازده ساله‌اش مجبور به مهاجرت شد. شرایط خیلی سختی داشت و اول از یه کالج معمولی شروع کرد. اون‌جا فوق دیپلم گرفت و چون نمراتش عالی بود تونست اول از دانشگاه کلمبیا و بعد هم استنفورد پذیرش بگیره.

اون، زمانی که مدرسه می رفت شاگرد زیاد خوبی نبود و اولش اصلا مطمئن نبود که آیا بعد از چهارده سال دوری از درس و در یک کشور غریب می‌تونه درس بخونه یا نه. اما ویزای تامیلا توریستی بود و برای این‌که بتوته بمونه مجبور بود دانشگاه بره تا ویزاشو به ویزای تحصیلی تبدیل کنه. جالب‌ترین نکته‌ی زندگی تامیلا هم همین‌جاست که اون در واقع از ابتدا قصد درس خوندن نداشت ولی به مرور اعتماد به نفس پیدا کرد و فهمید که نه تنها  از پس درسا بر میاد که می‌تونه شاگرد اول دانشگاه هم باشه. تامیلا فهمید که خاطرات نه چندان خوشایندش از زمان تحصیل در ایران باعث شده استعدادهاش به حاشیه بره.

این نکته انقدر برای خود تامیلا الهام بخش بود که به رشته‌ی سیستم‌های آموزشی علاقه‌مند شد و دکتراش هم در همین رشته خواهد بود. تامیلا می‌گه می‌خواد کمک کنه آدمای کم‌‌تری به خاطر آموزش‌های نا کارآمد و سیستم‌های غلط از درس خوندن و دنبال کردن استعدادشون باز بمونن. و اعتفاد داره که هیچ وقت برای دنبال کردن علاقه‌ها دیر نیست.